


THEO BOTINIS




ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ
Σαν εισαγωγή...
Στα 20+ χρόνια που διδάσκω μουσική, κάποιες ανησυχίες των μαθητών μου
προέκυπταν ξανά και ξανά με τη μορφή ερωτήσεων. Αυτό που έκανε αυτές τις
ερωτήσεις διαχρονικές ήταν το γεγονός ότι αφορούσαν τη Μουσική αυτή
καθαυτή παρά κάποιο συγκεκριμένο στυλ ή όργανο. Παρακάτω παραθέτω
τις πέντε πιο συχνές αλλά και πιο σημαντικές κατά τη γνώμη μου καθώς και
τη δική μου άποψη.
1. Έχω ξεκινήσει να κάνω μαθήματα αλλά φοβάμαι μήπως στη πορεία χάσω το στυλ μου και τη μουσική μου ταυτότητα. Τι μπορώ να κάνω;
Ο καλύτερος τρόπος για να διατηρήσεις τη μουσική σου προσωπικότητα είναι να μην ανησυχείς ότι θα τη χάσεις! Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι η εκπαίδευση εξαλείφει τη ταυτότητα και καταπνίγει τη δημιουργικότητα, όμως τίποτα δεν είναι πιο αναληθές. Αν πραγματικά θέλεις να βρεις τη δική σου φωνή, πρέπει να μάθεις ότι μπορείς σχετικά με το όργανό σου. Μελέτα όλα τα στυλ, μάθε τις διάφορες τεχνικές και με το αυτί γραμμές και μέρη από διαφορετικούς μουσικούς. Έχοντας δουλέψει πάνω σε όλη αυτή τη ποικιλία υλικού, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι ένας μοναδικός συνδυασμός επιρροών πρακτικά αδύνατον να επαναληφθεί από κάποιον άλλο μουσικό.
2. Παρόλο ότι παίζω μόνο XXX (όργανο), μου αρέσει να ενημερώνομαι που και που για άλλα όργανα (περιοδικά, internet κλπ). Μήπως θα πρέπει να επικεντρωθώ μόνο στο όργανό μου;
Σε καμία περίπτωση! Πέρα από κάθε όργανο που ασχολείται ο καθένας είμαστε μουσικοί με την ευρύτερη έννοια. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε - και πρέπει - να ταξιδεύουμε σε όλο το μουσικό βασίλειο: πχ περιοδικά για ντράμερ έχουν πολλές χρήσιμες πληροφορίες για μπασίστες/ βιβλία για κημπορντίστες διαβάζονται πολλές φορές από κιθαρίστες και όχι μόνο. Κάνε τις επιλογές σου με αυτό το κριτήριο: μπορώ αυτό που διαβάζω να το συσχετίσω με το παίξιμό μου;
3. Όταν παίζω μπροστά σε κοινό τα χέρια μου τρέμουν και κάνω χαζά λάθη. Τι μπορώ να κάνω;
Αν υποφέρεις από την «ασθένεια του πάλκου», να δύο πράγματα που μπορούν να μετριάσουν το πρόβλημα: πρώτα απ’ όλα πάρε βαθιές ανάσες. Πολλές φορές οι μουσικοί όταν αγχώνονται κρατούν την ανάσα τους ή αναπνέουν ακανόνιστα. Την επόμενη φορά που θα ανέβεις στη σκηνή και αρχίζεις να τρέμεις έλεγξε την αναπνοή σου: πάρε βαθιές, μακριές ανάσες και θα δεις πως θα χαλαρώσεις αμέσως. Επίσης, κάποιες ασκήσεις διάτασης, πέρα από το «ζέσταμα» θα σε βοηθήσουν πολύ.
Δεύτερον, η «ασθένεια» μπορεί να οφείλεται σε έλλειψη προετοιμασίας. Το ότι έπαιξες το κομμάτι σωστά μια φορά στη πρόβα δεν σημαίνει ότι το κατέχεις. Γενικά έχουμε τη τάση να απομνημονεύουμε το υλικό που σχετίζεται αποκλειστικά με το όργανό μας αφήνοντας έξω τα υπόλοιπα μέρη. Ένα πολύ καλό τεστ για να ελέγξεις αν πραγματικά ξέρεις το κομμάτι είναι η εξής: άφησε κατά μέρος το όργανό σου, κλείσε τα μάτια σου και σκέψου τον εαυτό σου να παίζει το κομμάτι. Αν μπορείς να «παίξεις» νοητικά όλο το κομμάτι τότε «το’χεις»!
4. Στη πρόβα, κάθε φορά που προσπαθώ να παίξω πιο δημιουργικά ή να δοκιμάσω κάτι καινούργιο (τεχνική, ήχο, προσέγγιση) τα υπόλοιπα μέλη ενοχλούνται. Πως να το αντιμετωπίσω;
Βρες μια άλλη μπάντα
5. Πως μπορώ να κάνω τη καθημερινή μου μελέτη πιο διασκεδαστική;
Εύκολα! Κάθε φορά που μαθαίνεις κάτι καινούργιο σκάρωσε ένα κομμάτι, ένα σχήμα ή ένα ρυθμικό μοτίβο που να βασίζεται στο νέο υλικό. Ένα πολύ απλό παράδειγμα που συνήθως χρησιμοποιώ είναι να παίξω το νέο υλικό σε μια blues φόρμα (12μετρο) ή πιο απλά, σε ένα vamp I-IV. Αυτό θα σου επιτρέψει να το εμπεδώσεις, να το κάνεις κτήμα σου ενώ ταυτόχρονα θα το διασκεδάζεις καθώς θα δημιουργείς κάτι δικό σου. Έτσι αφομοιώνεις πραγματικά τη πληροφορία.
Καλή Μελέτη

